Wie nie weg is...

 Als jij jouw emoties opkropt waar steek je ze dan in?

Als jij jouw emoties wegstuurt waar gaan ze dan heen?

Naar de bakker? Naar de andere kant van de wereld? Naar de anderen? Of misschien… heel misschien… ergens naar een plekje nogal dichtbij?

Enig idee waar dat plekje is? Neen, niet je portemonnai, niet je kleerkast, niet de kelder.

Als jij je emoties wegstuurt dan kruipen ze in een hoekje. Ergens waar ze veilig zijn, waar het cosy en warm en zacht is, waar ze mogen zijn wie ze echt zijn. En daar waar niemand probeert hen om te vormen. Dat plekje is jouw buik. Of je been, je rug, of voet. En zo heeft elke emotie zijn favoriete save place waar het graag vertoeft. Net zolang, tot ze weer welkom zijn bij jou…

En geloof het maar, ze zitten daar met velen. Soms gebeurt het zelf dat er sprake is van overpopulatie. Dan kan ze wel eens een revolutie uitbreken. Want hej! Hij is nog veel kwader dan zij. Zij is nog veel meer gekwetst dan zij. Hun is nog veel verdrietiger dan hij… Dan barst ook daar wel eens de bom.

Plots wordt jij overspoeld door een tsunami van verdriet, of schieten je voeten als een raket uit je sloffen…

Oesje! Wat gebeurt er, waar komt dat vandaan?! Meestal met heel veel emoij’s erachter aan, hoe toepasselijk 😉

Hoeveel emoijs woonden er in jou?

Dacht je echt dat ze naar de bakker waren? :-D

Zelf heb ik een grondige hekel aan online teksten die vol staan van de emoij’s. Maar ze zijn wel een goeie uitvinding om als eerste stap je emoties te leren benoemen. Zeker met kinderen is het een leuke methode. Het zijn zelfs kleine wezentjes, met poten, oren en armen. Ze mogen zelfs aangekleed worden en een naam krijgen.

www.elsleclercq.be/workshops

www.elsleclercq.be/bloesem

PS. Sorry Elodie. Jij bent lief, jij mag blijven x